Heather Nova in Brugge: ouder worden onder de Melkweg

Tijs Synaeve, conciërge in de Koninklijke Stadsschouwburg, laat op regelmatige basis zijn licht schijnen op wat hij meemaakt in onze zalen.

In 1998 lag 'Siren' bovenaan op de passagierszetel van mijn witte BMW 324 diesel (ja, diesel; en ja, ik was een snob). 'Jagged Little Pill' van Morisette eronder, en die draak van een album van de Crash Test Dummies half opengevouwen in de koffer.

Ik reed elke dag van Brugge naar de Blandijn en terug. Op kot in Gent? Geen haar op m’n hoofd dat eraan dacht. Ik had het geprobeerd, maar kwijnde weg als ik de Halletoren vijf dagen niet zag. Mijn vrienden lachten me uit. Mijn vader fronste. Maar Heather Nova begreep het: zij zong over hunkering, en ik hunkerde naar Brugge. 'Nothing heals me like you do', brulde ik mee net voor de afrit, toen het UNESCO-bord in zicht kwam.

Snijden zonder bloeden

Vanavond werd ik weer even twintig. Heather Nova speelde een set die leunde op nostalgie, maar ook nieuw werk liet horen. Twee songs uit haar nieuwe plaat Breath and Air (het sobere ‘Ebb and Flows’ en het ijzersterke ‘Lights of Sicily’) bewezen dat Nova geen nineties-relic is. De nummers kunnen zich meten met wat op haar meesterwerk 'Oyster' staat. Songs die snijden zonder te bloeden en een stem die nauwelijks veranderd is.

’I Wanna Be Your Light’ was een uitschieter. “There's no time in life to judge / Only time enough for love.” Alsof ze het ter plekke bedacht, en voor ons alleen. Een nummer dat troost biedt zonder het woord ooit uit te spreken.

En natuurlijk: 'London Rain'. Nova haalde twee fans op het podium om de backings mee te zingen: een man en een vrouw die elkaar ter plekke leerden kennen, en waarvan je hoopte dat ze na het concert samen naar huis zouden gaan. De selfies die ze op het podium trokken waren 'once in a lifetime'.

Geen Las Vegas

Heather Nova prees onze Stadsschouwburg. En dat klinkt als een afgezaagd cliché, tot het uit haar mond komt. En omdat ik het intussen zelf weet: er hangen stemmen in die zaal, in het fluweel, onder de luster. Gisteravond kwam er één bij. Heather Nova is geen reliek, geen zelfparodie, geen Las Vegas.

Vanavond liet ze ons dansen onder de Melkweg:

Nothing's promised in this life

So I'm thankful that we're here tonight

Take my hand and let's look up

At the stars

We can make them ours

Staande ovatie. Uiteraard.