Marieke De Maré
schrijver / stadsdichter / maker
°1985
Instagram
@marieke_de_mare
website
www.mariekedemare.be
Eerst heb ik een idee, vervolgens wordt dat iets anders
Ik sta heel nieuwsgierig in het leven en zoek en vind graag schoonheid in onze meest kwetsbare momenten, met veel witruimte daartussenin. Ik schrijf en maak omdat ik niet anders kan. Dat zei ik ooit op mijn ingangsexamen aan het conservatorium van Antwerpen, in de opleiding Woordkunst. “Waarom wil jij hier graag studeren?’ vroegen ze. “Omdat het niet anders kan. Er is geen andere optie”, antwoordde ik.
Schrijven is iets waar ik aan begin, niets meer, niet minder. Ik open de computer, open het witte blad en begin zonder te weten waar ik zal uitkomen. Of zoals Picasso dat zegt: eerst heb ik een idee, en vervolgens wordt dat iets anders. Grote voorbeelden heb ik niet, maar ik zou niet kunnen creëren zonder polyfone muziek. Ik beschreef het autobiografisch in mijn debuutroman BULT:
“Er waren dagen waarop de jonge vrouw op haar tapijt in de woonkamer lag en uren luisterde naar meerstemmige muziek. Ze hield niet van één hoofdmelodie. Ze luisterde liever naar een levendige wirwar van stemmen die kruisen en botsen, stemmen die meegaan en volgen, stemmen die hoogtes stelen en laagtes delen, stemmen die het soms eens van elkaar overnemen.”
Ik geniet er in elk geval van als ik via mijn verhalen dicht bij mensen kom en dingen bijleer, over het leven en over mezelf.
Brugge
Als ik in een stad ben, ergens in de wereld tussen de toeristen, ga ik graag op zoek naar locals. Ik kan heel erg nieuwsgierig zitten kijken naar Venetianen of Parijzenaars, ik zeg maar wat. Ik probeer me hun levens voor te stellen, benijd hen soms omdat ze daar of daar wonen. In Brugge voel ik hetzelfde, maar omgekeerd. Ik ben het liefst midden in de stad, tussen de toeristen. Ik kan heel erg genieten van dat ‘reisgevoel’ en ben trots dat ik bij de plek hoor waar zij vol bewondering naar kijken.
Sinds kort woon ik hier in een oud fabriekje dat omgetoverd werd tot een huis, met een tuin en een ijzeren poort. Als ik de poort achter me sluit, kom ik in een oase van rust. ’s Nachts is het er stil. Ook dat is Brugge voor mij: baken van rust. De plek waar de dingen heel gewoon kunnen zijn.