Interview On Human Nature

Himshe is een indierockband die de menselijke uitersten bespreekbaar maakt. In hun nieuwe werk onderzoekt Himshe de wisselwerking tussen muziek, mens en emotie. Himshe krijgt op 19 april 2025 het curatorschap in handen en nodigt een aantal artiesten en kunstenaars uit in de MaZ die elk een eigen verhaal brengen. Frontvrouw Mishi  legt het hieronder graag uit. Koop hier alvast je tickets en mis deze exclusieve avond niet!

Hoe zou je de essentie van On Human Nature kort omschrijven?

On Human Nature is een door Himshe gecureerd project, waarin we stilstaan bij mens, muziek en emotie. We creëren een kruisbestuiving tussen verschillende disciplines, van muziek en kunst tot film. We bekijken de wisselwerking tussen mens, muziek en emotie. Wat gebeurt er als we onze kwetsbaarheid in muziek leggen? Hoe beïnvloedt dat onze creativiteit? En op welke manier kan het ons met elkaar verbinden?

Wat verbindt de verschillende artiesten in dit project, ondanks hun uiteenlopende stijlen en achtergronden?

Op muzikaal niveau voel ik dat elke artiest mij op een concrete en emotionele manier raakt. De eerste muzikale gast is TJE, waarvan ik vind dat hun muziek een diepe emotionele lading heeft. Dat merk je niet alleen in hun sound, maar ook aan de manier waarop ze die live overbrengen.

Hackedepicciotto, het project van Alexander Hacke en Danielle de Picciotto, heeft een diepe connectie met het thema van de avond. Dit Berlijnse duo onderzoekt niet alleen muziek, maar ook de levensstijl van muzikanten. Ze hebben bewust een nomadisch bestaan omarmd en hun huis opgegeven. Wat doet het met een muzikant als je echt begint te leven voor de muziek?

Peter Jonckheere is een grafisch kunstenaar die zijn kunstwerken altijd baseert op muziek. Zijn werk toont de wisselwerking tussen muziek en kunst en hoe ze elkaar beïnvloeden.

Ten slotte  nodigde ik Jasper Vrancken uit, een regisseur die op subtiele wijze psychologische thema's in beeld brengt. Recent is hij een project gestart met een muzikant die zijn zicht aan het verliezen is. Dat project is helaas nog niet afgerond, maar zal naar verwachting in de toekomst worden voltooid. 

Je noemt inspiratiebronnen zoals Evelyn Glennie, Nick Cave en David Lynch. Wat spreekt je zo aan in hun werk en hoe heeft dit jouw benadering van On Human Nature beïnvloed?

Evelyn Glennie is een drumster die doof is. Dat op zich roept al een fascinerende vraag op: hoe kun je muziek maken als je niet kunt horen? Ik vind dat een heel intrigerend gegeven, zeker binnen het thema van mens, muziek en emotie. We associëren muziek meestal niet met iemand die geen gehoor heeft, maar zij beleeft muziek via resonantie. Dat vind ik ongelooflijk inspirerend.

Nick Cave is een artiest die in zijn muziek zowel de mooie als de duistere kanten van de mens naar voren brengt. Recent is hij ook begonnen met keramische kunst, waarbij hij een kruisbestuiving creëert tussen muziek en andere kunstvormen, met een directe therapeutische werking. Dit werk komt voort uit het verlies van zijn zonen en de manier waarop hij zichzelf daarin ziet – soms zelfs als de duivel. Wat dat precies voor hem betekent, kan ik niet invullen in zijn plaats. Maar het is een ongelooflijk boeiende invalshoek. 

David Lynch is nog iemand die op een unieke manier beeld creëert via muziek. Ik kan me daar heel goed in vinden, omdat ik zelf vaak ook muziek maak aan de hand van beeld. Die wisselwerking is voor mij cruciaal om tot creatieve en inspirerend resultaten te komen. Het boeiende aan Lynch is zijn vermogen om abstracte concepten te vertalen naar film en kunst. Hij maakt voelbaar wat moeilijk in woorden uit te drukken is. In onze huidige maatschappij lijkt dat steeds moeilijker te worden. Als we verschillende emoties bij iets ervaren, proberen we die vaak meteen te analyseren of in hokjes te plaatsen. Maar soms is het oké om die emoties gewoon naast elkaar te laten bestaan, zonder er meteen over te oordelen. Dat is ook precies wat ik met mijn curatorschap wil doen: ruimte creëren voor dingen die we niet volledig begrijpen, maar die ons wel raken. Het gaat erom ze te ervaren, zonder ze meteen te willen verklaren. 

Hoe zie jij de relatie tussen beperking (fysiek of psychisch) en creativiteit? Kunnen beperkingen juist meer ruimte bieden voor nieuwe of andere vormen van expressie?

Ik kan dat zelf niet zo gemakkelijk invullen, omdat ik niet in die positie zit. Maar ik geloof wel dat beperkingen een ander perspectief kunnen bieden. Mensen die niet kunnen zien, ervaren en horen muziek op een andere manier. Dat zorgt voor een unieke benadering en nuancering in hoe muziek wordt gemaakt.  Tegelijkertijd is het een thema dat niet altijd gemakkelijk bespreekbaar is en een uitdaging vormt binnen de cultuursector. Hoe gaan we daarmee om? Ik wil vooral uitnodigen om hier open voor te staan en te zien wat er gebeurt, want ik geloof dat hier heel mooie dingen uit kunnen komen.

Wat is volgens jou de kracht van muziek en kunst om een gesprek op gang te brengen over mentale gezondheid, en hoe speelt dit thema een rol binnen On Human Nature?

Dit is volgens mij een tweesnijdend zwaard. We hebben eigenlijk alles voorhanden om deze onderwerpen bespreekbaar te maken, maar in de praktijk blijkt dat lang niet altijd eenvoudig. Veel artiesten vinden het nog steeds moeilijk om hun kwetsbaarheid te tonen. Het wordt ook niet altijd goed onthaald, een artiest wordt vaak gezien als iemand in een bevoorrechte positie. Mensen hebben soms moeite om te begrijpen dat iemand van wie ze denken: “You’re living the dream”, ook kan worstelen met hun gevoelens. 

On Human Nature is een bescheiden poging om dit onderwerp bespreekbaar te maken. Ik wil een gesprek op gang brengen waarin wij als artiesten onder elkaar durven zeggen: “Oké, ik had daar wel eens moeite mee”. Want wij zijn geen robots, hé?

Misschien begint het gewoon bij meer zorg dragen voor elkaar binnen de muzieksector. En niet alleen daar, maar over alle kunstsectoren heen. Dat we onze kwetsbaarheid durven tonen en echt leren voor elkaar te zorgen. 

Als je één boodschap zou kunnen meegeven aan het publiek na het ervaren van On Human Nature, hoe zou je willen dat ze zich voelen?

Ik wil vooral dat mensen naar buiten gaan en iets gevoeld hebben. Dan ben ik in mijn opzet geslaagd.  Met welke emotie ze ook vertrekken, dat maakt me niet uit – zolang ze maar iets hebben gevoeld. 

Nieuwe plaat Himshe

Op basis van dit thema zijn we ook aan de slag gegaan met ons eerste album. Hierin verlaten we het perspectief van de artiest en verkennen we alle facetten van mens-zijn. Verschillende psychologische thema’s komen aan bod. We willen geen oordeel vellen, maar eerder laten zien dat dit alles deel uitmaakt van wie we zijn – een frisse kijk zonder meteen de vinger te wijzen.