Dehors est blanc

Tumbleweed

Tumbleweed is een innovatief dansgezelschap gevestigd in Brussel, opgericht door de Zwitserse choreografe en performer Angela Rabaglio en de Franse choreograaf, performer en muzikant Micaël Florentz. Na The Gyre (2018) en A Very Eye (2022) zijn ze met Dehors est Blanc (2023) aan hun derde voorstelling toe. Sinds de oprichting van hun dansgezelschap in 2017 verkennen Rabaglio en Florentz de dynamiek van beweging en de interactie tussen lichaam, ruimte en tijd. De makers laten zich inspireren door hun reizen, wetenschap, natuur en filosofie. Ook tijdens hun creatieprocessen rekken de makers de grenzen van het dansveld op, wat resulteert in kruisbestuivingen tussen verschillende disciplines en een geheel unieke (bewegings)taal.

Dehors est Blanc 

De inherente technische en brede artistieke nieuwsgierigheid van Tumbleweed komt met Dehors est Blanc tot uiting in een installatie-performance die het kruispunt tussen luchtacrobatiek, beeldende kunst en choreografie verkent. Hangend boven een omgekeerde lamp bewegen drie dansers zich geleidelijk omhoog, de leegte in.

Whiteout

Deze titel van 'mid-air' voorstelling, Dehors est Blanc verwijst naar het meteorologisch verschijnsel van de 'whiteout' (de tegenhanger van de blackout), dat optreedt bij extreme weersomstandigheden zoals zeer dichte mist of in een sneeuwstorm. Tijdens een whiteout verdwijnen alle contrasten en referentiepunten, waardoor je je oriëntatie verliest. 

“We waren meteen gefascineerd door het fenomeen van de ‘whiteout’ omdat het ons bewust maakte van een fysieke conditie waar we niet bekend mee waren. Het deed ons bijvoorbeeld denken aan de omstandigheden van mensen die onder een lawine zijn bedolven, die niet meer in staat zijn om boven van beneden te onderscheiden. Het inspireerde ons om te werken rond het verlies van referentiepunten en de afwezigheid van referentiële systemen, waardoor een lichaam heimelijk naar de rand van de afgrond wordt gedreven. Bovendien herinnerde het verschijnsel van de ‘whiteout’ ons eraan dat onze perceptie van de werkelijkheid altijd kwetsbaar is. Onze waarneming is fragiel en het resultaat van onze interactie met de omgeving,” zegt Tumbleweed. 

Dans zonder referentiepunten 

Deze inzichten inspireerden Tumbleweed om een systeem van ophangingen te ontwikkelen dat bovenstaande desoriënterende condities voor performers simuleert. Vier jaar lang werkten de makers samen met technici aan een systeem met contragewichten, dat het gewicht van de dansers in balans houdt. Dit maakt vastklampen of afzetten onmogelijk. De steeds nieuwe, veranderende fysieke omstandigheden en opstellingen maken het onmogelijk om een rusthouding aan te nemen. Dat vereist van de performers een voortdurende aanpassing aan nieuwe configuraties. Dehors est blanc is een fysiek veeleisend project dat vraagt om onverbreekbare concentratie en geduld. 

“Deze bijzondere fysieke toestand veranderde de manier waarop we ons eigen lichaam en beweging benaderen. De fysische krachten met betrekking tot actie en reactie, zoals zwaartekracht en snelheid, blijven altijd hetzelfde, maar worden gedeeltelijk ‘gecompenseerd’ door het systeem. De onderlinge afhankelijkheid tussen spieren tijdens een actie in de lucht functioneert helemaal anders dan wanneer ze bewegen in relatie tot de grond. De dansers steunen op zichzelf om geleidelijk van de ene positie naar de andere te evolueren en het volledige lichaam is steeds betrokken bij elke kleine beweging. Dit betekent dat performers niet alleen fysiek fit, maar ook mentaal scherp moeten zijn om de complexiteit van de choreografie en de bijbehorende fysieke uitdagingen aan te kunnen,” aldus Tumbleweed

Met Dehors est Blanc richt Tumbleweed zich op de instabiliteit en complexiteit van menselijke interacties binnen een dynamische omgeving. Het resultaat is een meeslepend experiment dat niet alleen inzicht biedt in de fysieke aspecten van het ergens samen zijn, maar ook de emotionele en lagen die deze interacties vormgeven.

Tekst: Louise Raes

Angela Rabaglio is een Zwitserse danseres, choreograaf en docente die woont en werkt in Brussel. In 2013 voltooide ze haar dansopleiding aan de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten (de Theaterschool; MTD). Na haar afstuderen creëerde ze haar eerste solo, wind-up birds and polaroids, die ze op verschillende festivals in Europa presenteerde. Voor haar werk ontving ze de Aanmoedigingsprijs op het Barnes Crossing Solo Duo Festival in Keulen en de Publieksprijs op het SzoloDuo Festival in Boedapest.

Angela danste vier jaar bij Company Alias in Genève (onder leiding van Guilherme Botelho) en recentelijk bij Prototype Status en FasoDanseThéâtre. Daarnaast is ze als klankbord betrokken bij verschillende gezelschappen en kunstenaars, zoals Fanny Brouyaux, NotStanding-Alexander Vantournhout, Cie ici’bas, Cie 39-39, Nina Richard.

Door een combinatie van invloeden uit dans en andere bewegingsdisciplines, zoals vechtsporten, klimmen, yoga en dabké, ontwikkelt ze voortdurend haar persoonlijke fysieke praktijk. 

Angela geeft ook workshops en lessen aan (semi-)professionele dansers, circusstudenten, kinderen en amateurs.

Micaël Florentz is een Franse kunstenaar, woonachtig in Brussel. Oorspronkelijk afkomstig uit een muzikale achtergrond, heeft hij zich de afgelopen jaren als soloartiest onder verschillende pseudoniemen toegelegd op het componeren van muziek. In 2021 werkte hij samen met Charène Hamroun aan zijn eerste videoclip voor de muziek PASHMAM. Daarnaast heeft hij samengewerkt met de electronica-artiest Judith Juillerat.

Micaël is autodidact op het gebied van dans en choreografie. Door middel van lessen, workshops en zijn activiteiten met Tumbleweed bouwt hij aan zijn eigen danspraktijk. De nieuwsgierigheid die hij toont bij zijn uiteenlopende geluidscreaties, brengt hij ook mee in zijn choreografisch onderzoek, verrijkt met een gedegen kennis van compositie. Naast zijn persoonlijke projecten werkt Micaël ook als performer voor choreografe en danseres Géraldine Chollet.