Pierre Goetinck
beeldend kunstenaar
°1953

Uitgeleend werk
Heliotropie - 2023 - Hout pruimelaar

Creëren is altijd een beetje afzien

Ik kom uit een familie waarin vormgeving letterlijk centraal stond. Mijn ene grootvader heeft meegebouwd aan het station van Brugge. De andere was een ornamentist en de bezieler van ‘zitbanken’ in de stad. Als kind stak ik vaak mijn hand omhoog om de klei aan te raken die hij gebruikte om ornamenten te maken. De vorm en de materie boeiden me; ik stelde er voortdurend vragen over.

Ik heb de tweedeling tussen het abstracte en het figuratieve in de kunst altijd verafschuwd, omdat beide verweven zijn in een creatie. Een goed figuratief werk heeft een abstraherende structuur en vice versa. Om commerciële redenen splitsen mensen die dingen graag op. Die tendens sloot vroeger zelfs aan bij de verzuiling, en daar heb ik lak aan.

Een label op mijn werk of stijl kleven, gaat niet. Ik doe wat ik doe, en creëren is altijd een beetje afzien. Je gaat tot op de bodem om tot het eindresultaat te komen. Ik zie de materie, het stuk hout, maar conformeer me niet als ik er iets mee maak. Hout verzagen omdat het ergens in zou passen, daar pas ik voor, net als geld verdienen met mijn werk. Als beeldhouwer heb ik wel wat dingen verkocht, maar dat is niet het hoofddoel.

Soms droom ik van een wereld waarin kunst het antwoord op alle vragen en verzuchtingen biedt. Dan zou geen therapie meer nodig zijn, omdat mensen dingen leren oplossen door in de materie en de oorsprong door te dringen. Dat is wat wij van de natuur cadeau krijgen.

Brugge 

Ik ben verslingerd aan de stad en vooral de hoogste verdieping van het Belfort, bij de galmgaten. Meermaals per jaar klim ik naar boven om rond te kijken. Als het sneeuwt of stormt, als de wind je om de oren giert, dan is het daar prachtig. Het liefste kijk ik richting de molens en dan zie ik in de verte mijn tuin, waarin een eik staat die ik jaren geleden plantte. Hoe die groeit: dat beleef ik daar, vanuit de hoogte, het meest intens.