Avond zonder grenzen

Tijs Synaeve, conciërge in de Koninklijke Stadsschouwburg, laat op regelmatige basis zijn licht schijnen op wat hij meemaakt in onze zalen.

Er zijn van die avonden waarop alles klopt. Richard Bona en het Brussels Jazz Orchestra (BJO) bewezen in de Stadsschouwburg dat muziek geen labels nodig heeft. Van broeierige jazz tot opzwepende Afrikaanse grooves, van ragfijne ballads tot bigband-uitbarstingen: de Kameroense multi-instrumentalist en zanger liet zich geen seconde vangen in één genre. Het BJO, al jaren een uitstekend kwaliteitslabel, bood hem een klankbord dat even krachtig als subtiel was.

Bona’s stem is een instrument op zich, wendbaar en warm, met een souplesse die doet denken aan de grootsten uit de jazzgeschiedenis. Maar het is zijn instinctieve muzikaliteit die hem onnavolgbaar maakt: hij schakelde moeiteloos tussen swingende percussieve baslijnen en intieme zanglijnen, alsof hij nooit hoefde te kiezen. Wie zijn werk een beetje kent, weet dat hij geen genres respecteert; Bona overstijgt ze.

Bij de Afrikaanse nummers was het moeilijk om niet aan Graceland te denken. Even leek het alsof Paul Simon uit de coulissen zou stappen om 'Diamonds on the Soles of Her Shoes' in te zetten. Maar Simon treedt niet meer op, zijn oren laten het afweten. Gelukkig heeft de muziek geen gehoor nodig om te blijven klinken. En Bona en BJO? Die bewijzen hoe een perfecte samenwerking klinkt.