Nina Everaert 
woordkunstenaar

“Ik schrap, herschrijf, oefen, tot alles klinkt zoals ik wil dat het klinkt”

Schrijven doe ik al jaren. Als klein meisje schreef ik vaak in een dagboek, gedichten en zo. Over het algemeen ervaar ik dat teksten dieper gaan en beter zijn als ik iets intens heb meegemaakt. Of ik als ergens mee zit. De triestige emoties lenen zich het best voor inspiratie. In het kader van een rap moeten die teksten flowen, netjes aansluiten op de beat, kloppen met het ritme. Ik schrap in dat proces voortdurend, herschrijf, oefen, tot alles klinkt zoals ik wil dat het klinkt.

Als artiest zit ik in een groeifase. In het begin werkte ik met rechtenvrije deuntjes van YouTube, of met tunes die collega’s beschikbaar stellen voor iedereen. Maar ik wil op dat stuk van mijn werk steeds meer mijn eigen stempel drukken. Ik kies de deuntjes die ik leuk vind, ik bepaal de stijl. Zo groeien er geraamtes voor nieuwe, eigen nummers die ik samen met Gerard Cornet – aka Agent G. – in de markt zet.

Ik vind dat het frivole en het ernstige in de muziek naast elkaar mogen bestaan. Ook in hiphop. Als er zaken aangeklaagd moeten worden, dan mag de stem van de man of vrouw in de straat weerklinken. Dat is wat hiphoppers doen: verwoorden wat er leeft onder de mensen.

Brugge

Sinds de middelbare school ben ik hier school beginnen lopen en vertrouwd geraakt met de stad. Ze noemen me weleens een straatloper, hier. Brugge is voor mij de tweede veilige thuishaven, naast Damme. Er is zoveel te beleven en je kunt er zoveel geschiedenis ontdekken. Het is letterlijk een stad van mooie mensen en een stad met de charmes van een dorp, daarom hou ik er zo van. Ik vertoef graag en vaak op de Vesten. Zelfs om 2 uur ’s nachts ga ik er met mijn vriend wandelen: het heeft iets magisch. Je wandelt als het ware ‘boven’ de mensen die liggen te slapen, in een prachtig stuk natuur, met het water aan je zij, met de eenden en de zwanen. Je vindt er rust, wanneer het nergens anders rustig is.”

Ik schrap, herschrijf, oefen, tot alles klinkt zoals ik wil dat het klinkt 

Schrijven doe ik al jaren: als klein meisje schreef ik vaak in een dagboek, gedichten en zo. Tijdens mijn puberteit hadden die een ontzettend puberale inslag. Over het algemeen ervaar ik dat teksten dieper gaan en beter zijn als ik iets intens heb meegemaakt. Of als ik ergens mee zit. In het kader van een rap moeten die teksten flowen, netjes aansluiten op de beat, kloppen met het ritme. Ik schrap in dat proces voortdurend, herschrijf, oefen, tot alles klinkt zoals ik wil dat het klinkt. 

Hoe ver sta je in dat creatieve proces? 

Als ik mezelf al artiest of kunstenaar mag noemen, dan zit ik nu in een groeifase. In het begin werkte ik met rechtenvrije deuntjes van YouTube, of met tunes die collega’s beschikbaar stellen voor iedereen. Maar ik wil ook op dat stuk van mijn werk steeds meer mijn eigen stempel drukken. Ik kies deuntjes die ik leuk vind, ik bepaal de stijl. Zo groeien er geraamtes voor nieuwe, eigen nummers die ik samen met Gerard Cornet, alias Agent G., in de markt zet. We willen vooral iets maken waar we trots op zijn. We groeien in het proces om mijn woorden en zijn muziek te verbinden. We kunnen bijzonder goed praten met elkaar, visie delen. Het flowt echt tussen ons. Daardoor durf ik via hem al teksten delen voor ze af zijn. 

Zijn er grootheden uit de hiphopscene naar wie je opkijkt? Die je inspireren? 

Voor ik zelf begon te schrijven en rappen, kende ik niet gek veel van hiphop. Ik luisterde zelden naar Engelstalige artiesten, maar door open podia bij te wonen, heb ik heel wat mensen uit de scene ontdekt. Ik ben fan van NTREK: geen grote klinkende naam, maar ze steken er in het genre wel met kop en schouders bovenuit. Ze zijn oldskool, met harde en soms frivole teksten. Wat ze brengen is heel oprecht en betekenisvol. Dat vind ik supertof. Daarnaast bewonder ik Brihang ontzettend: zijn teksten zijn eenvoudig en hij probeert niet voortdurend de stoere hiphopper te zijn. Hij is down to earth, dat bewonder ik. Nog een absolute ster is Samoerai, een echt genie. Hij blijft maar platen droppen. Het werk van D’expediteurs bewonder ik dan weer om de zwoele vibe, mooie inhoud en volwassen hiphopsound als ze live spelen. 

Hoe zit het met andere muziekgenres? Bepalen die het werk van Nina, alias ‘Doorn Roosje’?
Eigenlijk wel. Ik hou van reggae, funk, oude klassiekers zoals de Beatles, Janis Joplin en Jimi Hendrix. Een andere inspiratiebron is Kommil Foo. Wat zij doen is woordkunst muzikaal maken. Luister maar naar Raf Walschaerts in ‘De Volgende’: dat is woordkunst, rap, begeleid met zijn eigen gitaar. De broers Walschaerts kunnen met weinig elementen supersterke emoties op een podium neerzetten. Daar streef ik zelf naar: mensen raken, mezelf uiten. Of het nu met een raptekst van 168 bars (zinnen of verzen) is of met één snaar van de gitaar die trilt, het maakt niet uit. Het resultaat telt. 

Je hecht ook aan een diepere boodschap. Is maatschappijkritiek in je songs essentieel? 

Ik vind dat het frivole en het ernstige in de muziek naast elkaar mogen bestaan. Zeker in hiphop. Als er zaken aangeklaagd moeten worden, dan mag de stem van de man of vrouw in de straat weerklinken. Dat is wat hiphoppers in feite doen: verwoorden wat er leeft onder de mensen. Ze belichamen een kritische noot. Er wordt daardoor weleens gezegd dat ik feministisch ben, maar dat valt best mee. Mannen en vrouwen zijn naar mijn gevoel evenwaardig. Als een meisje op straat onheus behandeld wordt, dan reageer ik gewoon. Ik doe mijn mond open, ja, en dat kan ik in mijn songteksten verwerken. Maar voor mij hoeft het geen maatschappijkritiek om de maatschappijkritiek te zijn. Met muziek kun je net zo goed een mooie, pure en vrolijke boodschap brengen. Het kan perfect over jezelf gaan. 

Je liet jezelf ook al van je strafste kant zien tijdens de Red Bull Bekvechten Battle. Dat is letterlijk voor de leeuwen gegooid worden: vind je zoiets leuk? 

Die Bekvechten Battle was inderdaad wel een maffe ervaring. Het concept is heftig. Je komt toe, wordt uitgeloot en komt tegenover een tegenstander te staan. De wedstrijd op zich verloopt niet zo proper: je moet elkaar zo hard mogelijk dissen of beledigen. Aftroeven met woorden. Het is behoorlijk eng, want je gaat voluit voor improvisatie. Daardoor heb je niet de volledige controle over wat je neerzet. Je gooit de dingen eruit voor je er echt over hebt nagedacht. Soms besef je: dit of dat was eigenlijk niet zo netjes… maar het hoort bij het concept. Freestyle is een heel duidelijke momentopname van wie je bent en wat er in je omgaat. Het kan je bovendien helpen rust te vinden in dingen. Ik heb het graag gedaan, maar verkies toch een chille setting waar het om de muziek draait, waar we gewoon jammen. Dat werkt beter voor mij. Freestyle performances groeien in mijn repertoire nooit uit tot een afgewerkt nummer. 

Je bent ook een fervent lezer. Is de literatuur een inspiratiebron voor rapteksten? 

Ik voel wel dat zaken die ik heb gelezen, me helpen bij het schrijfproces. Zelfs zaken die ik op school leerde, verwerk ik in mijn teksten. Ze triggeren mij. Ik studeerde humane wetenschappen en bepaalde termen uit de psychologie zijn heel dankbaar om in mijn muziek te verwerken. Moeilijke woorden, vooral. Ik geef ze graag een plaatsje in mijn songs en heb het bewijs daarvan zelfs naar mijn voormalige leerkracht cultuurwetenschappen opgestuurd. Ze was razend enthousiast over het resultaat! 

Jij bent de jongste van onze Hedendaagse Primitieven. Hoe verknocht ben jij aan Brugge?

De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet echt van Brugge ben – ik woon in Damme! Maar sinds het secundair ben ik hier school beginnen lopen en vertrouwd geraakt met de stad. Ik studeerde aan het Sint-Leocollege, werk nu in Jeugdhuis Comma. En eigenlijk ben ik sinds jaar en dag veel meer in Brugge te zien dan in Damme. Ze noemen me weleens een straatloper, hier. Brugge is voor mij de tweede veilige thuishaven. Er is zoveel te beleven en je kunt er geschiedenis ontdekken. Het is een stad van – letterlijk – mooie mensen. Brugge is een stad met de charmes van een dorp, daarom hou ik er zo van. 

Als je er een favoriet plekje moet uitkiezen in Brugge, wat wordt het dan?
Da’s een aartsmoeilijke vraag! Maar als het moet, geef mij dan maar de Vesten. Ik vertoef er ontzettend graag. Zelfs om twee uur ’s nachts ga ik er met mijn vriend wandelen: het heeft iets magisch. Je wandelt als het ware boven de mensen die liggen te slapen. Je loopt in een prachtig stuk natuur, met het water aan je zij, met de eenden en de zwanen… je vindt er de rust, zelfs wanneer het nergens anders rustig is. 

De rust is wat veel mensen appreciëren, maar een bloeiende hiphopscene heeft Brugge niet. Zou je dat graag zien veranderen? 

Er was vroeger wel een bloeiende subcultuur met mensen als Saimn-I en Connard, Bram Lagast van d’Expediteurs, Ozi One. Er gebeurde veel in Doo Wop, een café dat binnen de scene gekend was. Nu merk je inderdaad dat we met een soort van gat zitten. Toen ik begon te schrijven, moest ik mijn heil zoeken in Gent of Kortrijk. De Stroate en coördinator Siebrand hebben mij enorm geholpen bij mijn eerste stappen in de hiphopwereld. Maar ik voel wel dat er binnen het jeugdhuis Comma heel wat beweegt. We hebben breakdancetalent in huis, graffitikunstenaars, organisators… die willen de boel graag terug doen opleven. Met de werkgroep Commariphet moet dat op een laagdrempelige manier gebeuren, waardoor mensen elkaar vinden en samen musiceren. Misschien is dat een beetje beroepsmisvorming van mijn kant: jonge mensen hun talent helpen vinden, dat ontplooien en het een plaats geven. We willen jonge gasten en meisjes bovenal zin geven om te gaan improviseren. Om tekst te brengen en te groeien in het genre. 

Stel: ik ben jong en ambitieus en wil het proberen als hiphopper. Waar moet ik vooral op letten? 

Je moet in de eerste plaats voor jezelf musiceren. Oprecht zijn en trouw blijven aan jezelf, zo is het bij mij ook gegaan. Als je dat doet en voldoende tijd in het musiceren investeert, loont het. Dan gaan andere mensen je werk op een dag appreciëren. Overdrijven en poseren: dat blijft niet duren, daarmee val je door de mand. Authenticiteit is het belangrijkste. Be yourself, dan komt het goed.